کارگاه سواد رسانه کاری از مرکز اسلامی فارس در اوز: آموزشی مفید، صدایی که به درستی شنیده نشد
عبدالعزیز خضری*: سه شنبه شب ۱ اسفند ۱۴۰۲ بر اساس اعلام روابط عمومی فرمانداری شهرستان اوز که توسط اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه مطبوعات و رسانه شهرستان بازتاب داده شده بود، بدین مضمون(با سلام طبق اعلام خانم هاشمی رئیس اداره ارشاد، فردا شب بعد از نماز مغرب از سوی فرمانداری جلسه انتخابات برگزار است از دوستان دعوت شده که شرکت فرمایند.
مکان جلسه، مدرسه علوم دینی اوز«مکان مدرسه دینی احمدیه») و شرکت کننده می توانست حدود ساعت ۱۸ برای دنبال کردن جریان انتخابات در تالار مدرسه عالی احمدی حاضر شود.
نویسنده گزارش که برای شرکت به موقع دغدغه دارد، مردد بود، حضور پیدا کند و یا به وظیفه دیگر بپردازد. نهایتا، مدرسه عالی احمدی را البته با ۱۰ دقیقه تاخیر ترجیح داد، اما افراد زیادی جز کسان اندک که وقت شناسی را یک قانون و نظم مسلم می دانند، جمعیت خاصی دیده نمی شدند.
انتظار به سر رسید. استاد، روان، ساده گو و بدون هیچ پیش معرفی و تشریفاتی سخن را آغاز کرد. آدمی بی تکلف و کلاس گذاشتن بود، بر تعداد جمعیت به مرور افزوده می شدند.
مدرس از چیزی سخن را آغاز کرد که دورانی تابو و در چرخه ممنوعه بودند اما مرور زمان چشم و دل ملت پر شد و این تابو با صرف هزینه های بسیارمالی و اتلاف انرژی، فراموش شد و یا درحال فراموشی هستند. در حالی که هنوز با وجود فراموشی و بعضا در حال استفاده اما از زیر تیغ ممنوعه، رها نشده اند.
(نوار کاست صوتی و تصویری، ویدیو، دیش های شبکه های تلویزیونی ماهواره که ترس بردارندگان را نگهداشته است ولی گسترش اینترنت و گوشی های مجهز تلفن همراه و تبدیل تلویزیون به ابزاری دکوری، دیش های ماهواره هم در حال فراموشی هستند و مورد یا موارد دیگر)
اما استاد به جای این که حرف هایش را به دولت مردان و مجلسیان بگوید، چرا جمعیت حاضر از جمله نگارنده که تنها مدیر مسئول یک رسانه و از میان پنج رسانه رسمی شهرستان اوز، حاضر در نشست خطاب قرار می داد، متوجه نشدم، شاید هم می خواست بفهماند حاضران به ویژه رسانه ها شما از کاروان تحول رسانه ای عقب افتاده اید یا نمی دانید وظیفه رسانه چیست و یا انفرادی کار می کنید و برای همین حرف و نوشته تان چندان شنیده نمی شود.
و اما مدرس که با زبان طنز هم بیگانه نبود به کسی که خوابش را به تالار مدرسه احمدی آورده بود، تکه ای دوستانه نثارش کرد تا از خواب غفلت بیدار شود و خود نیز بایستی تاسفم را بیان کنم دقایقی نشست را برای پاسخگویی به تماسی ترک کنم که نه زیبا بود و بدتر، از بار بالای تدریس استاد محروم ماندم.
و ناگفته نگذارم لازم می بینم از برنامه خوب حجت الاسلام سید لقمان مدیح مدیر مرکز اسلامی فارس در امور اهل سنت که ترتیب چنین برنامه ای را داده بود، قدردانی کنم.
واما ازمقدمه می گذرم.
دکتر سید علی موسوی که به ابتکار مرکز اسلامی در امور اهل سنت فارس و با همراهی محسن بهرامی مسئول دفتر مرکز اسیلامی، تدریس خود را با عنوان«کارگاه سواد رسانه» را آغاز کرد به خوبی جمعیت حاضر در تالار را متاثر کرد و این باور را القا نمود که پیشرفت فناوری و رسانه به خاطر تردید و یا ملاحظه ما توقف نمی کند.
و هرفردی متاثر از خانواده، آموزشگاه و جامعه در پوشش فراگیر و پیچیده رسانه قرار می گیرد و دیگر سواد در مفهوم ستی خود نباید خواندن و نوشتن و حتی مهارت های فردی تلقی شود و آدمی باسواد معرفی می شود که به شش عامل:
-
سواد عاطفی: توانایی برقراری روابط عاطفی با خانواده و دوستان
-
سواد ارتباطی: توانایی برقراری ارتباط مناسب با دیگران و دانستن آداب اجتماعی
-
-
سواد مالی: توانایی مدیریت مالی خانواده، دانستن روشهای پسانداز و توازن دخلوخرج
-
سواد رسانهای: اینکه فرد بداند کدام رسانه معتبر و کدام نامعتبر است.
-
سواد تربیتی: توانایی تربیت فرزندان به نحو شایسته
-
سواد مهارت هفت گانه: دانستن مهارتهای راهبری رایان
-
ونهایتا گفت : سواددر جدید نرین تعریف توسط سازمان یونسکو آن است که:
باسواد کسی است که بتواند از خواندهها و دانستههای خود تغییری در زندگی خود ایجاد کند.
و ازسویی علم با عمل معنا میشود. زیرا صرفاً دانستن یک موضوع به معنای عمل به آن نیست. درصورتیکه مهارتها و دانش، آموخته شده باعث ایجاد تغییر معنادار در زندگی شود، آنگاه میتوان گفت این فرد انسانی باسواد است.
-
*: مدیر مسئول پایگاه خبری و مجله با پیام دانش اوز
لینک کوتاه:
دیدگاه بگذارید