عبدالعزیز خضری؛ دبی شهری که از آن وهمشهریان بسیار آموختم

دبی شهری که از آن وهمشهریان بسیار آموختم
عبدالعزیز خضری*: امروز ۲۰ دی ماه ۱۴۰۳وارد ۷۳ سالگی عمر خود( با حدود ۵۵ سال فعالیت عمومی) می شوم . در اولین سفر برون مرزی، فروردین ۱۳۵۷ که هنوز به ۲۶ سالگی کامل نرسیده بودم به دبی رفتم تا پس از دوهفته به ایران بازگردم.
البته از کویت به دبی آمدم و اولین سفرخارج از کشورم کویت است . درطول ۴۰ روز سکونت در این کشور با همراهی جمعی از علاقمندان اوزی، اجتماعی بزرگ از همشهریان ترتیب یافت تا درباره ی اوز، نیازها و بیشتر درباره توسعه بیمارستان، گفتگو و چاره اندیشی گردد.
سال ۵۷ دردبی اجتماعی صورت نگرفت، اما دید وبازدیدهایی با جمعی از زعما به عمل آمد.
به خاطر ارتباط وسیع نگارنده با افراد زیادی از همشهریان در شهرهایی که نام برده شدند در این مقال نامی ازشخصی برده نمی شود. به امید خدا وبا توجه به این که کتابی که در شرف چاپ و انتشار دارم مطمئنا به این افراد متناسب با نوع تاثیر گذاری واقدامات شان، اشاره خواهد شد.
دبی شهری است که بارها سفر کرده ام وبر بینش و عملکردم تاثیرمتفاوت داشته است وخلاصه از شهر و پشتیبانی وزحمات همشهریان بسیار آموختم.
شهری که مسئولان آن در راستای رشد وتوسعه ، کارهای چشمگیری را به انجام رسانده اند که عملکردش برای پژوهشگران از جمله نویسنده می تواند الگویی باشد تا شیوه ی گفتار و کردارش را ارتقا ببخشد .حتی غلامحسین کرباسچی در دورانی که شهردار تهران بود و برای امور بیمارستان به تهران می رفتم همان تاثیر را بر من می گذاشت.
زادگاهمان اوز همان گونه که به شهر برکه ها مشهور است، نشان از نیک اندیشی و دلسوزی همشهریان شاغل وساکن در دبی دارد. کسانی که به زادگاه دل داده اند و دل می سوزانند واین صفت برازنده اعمال مومنانه شان است.
خصلت یاد شده به پیش از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ نیز برمی گردد که تعدادی از آن خیراندیشان به دیار باقی شتافتند و دنیا را بدرود گفتند . نیکوکارانی که منشاء خدمات موثری از جهات مختلف برای اوزبودند و اکنون نامشان به تاریخ سپرده شده است.
و اما پس از جریان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، نویسنده درچندسال پیاپی نتوانست به دبی سفر کند.
با این حال از زمانی که محدودیت هابرطرف و رفت وآمد ها نیز از سرگرفته شد.
در آن زمان نقل وانتقال ازبیمارستان قدیم به جدید صورت گرفت. بیمارستان جدید با وجود تخصیص تجهیزات قابل توجه و گرانبهای پزشکی از سوی وزارت بهداشت ودرمان وآموزش پزشکی، هنوز هم برای گستردگی خدمات یک بیمارستان تخصصی، ضرورت افزایش کمک های مردمی در ابعاد بیشتر و حجم بالاتر را اجتناب ناپذیر ساخت.
تحرکات برای جلب کمک مردمی که درسال ۱۳۵۷ از کویت آغاز گردیده بود درسال ۱۳۷۴ در کشور قطر نیز به وقوع پیوست وخوشبختانه با دست آوردهای ارزشمندی همراه شد.
دردبی اجتماعات زیاد وچشم گیری صورت گرفت که به لحاظ گستردگی ابعاد ضرورت دارد با حوصله و دقت بیشتر خاطره نویسی شود ونیز در کویت وقطر ، هرچند نویسنده قبلآ به آن ها اشاره داشته است.
دبی واوزی ها ستون قابل اتکایی برای تحول زادگاه محسوب می شوند و برما زادگاه نشینان است که از این ظرفیت ها نهایت بهره را ببریم ومانع فرصت سوزی شویم.

واما دبی که همشهریان ساکن درآن سهم عمده در بالندگی زادگاه داشته اند، اینک در موقعیتی از یک شهر مدرن و مترقی خودرا به جهان معرفی کرده است به گونه ای که گردشگران میلیونی به آن سرازیر ورسانه ها ازبودجه شگفت انگیز سالیانه آن می نویسند.
ضرورت دارد ساکنان زادگاه، از اراده مصممی در راستای استفاده مطلوب از منابع مردمی ودولتی برخوردار گردند. از آن جا که چشم انداز توسعه شهر در مقایسه با شهرهای همسایه دورتر به نظر می آید ، هر تلاشی به لحاظ مدیریتی و مالی برای هم ترازی در توسعه مورد نیاز است ، چرا که میزان منابع نسبت به قبل محدودتر شده و بدست آوردن امتیازات دولتی نیز مشکل است و مطالباتی که از گذشته که به زمان حال رسیده است، به سختی قابل دست یافتن هستند وچنان چه فرصت برای تحقق فراهم آید، سقف تخصیص منابع مالی، آن قدر بالاست که بعضا امکان زمان بندی برای پایان هر طرحی را غیر ممکن می سازد.
قصد مقاله تبیین چشم انداز شهر دبی و زادگاه دوستی اوزی ها بود که نگارنده در ذهن و یادداشت های روزانه اش به ثبت رسانده است.
اکثر خاطرات نگارنده از دوبی در بیش از چهار دهه ی گذشته شیرین بوده اند البته تلخی هایی نیز با آن همه شیرینی عجین شده است. بدیهی است تا زمان آخرین ویرایش کتاب در دست نگارش به چگونگی و ابعاد تلخ حوادث اشاره خواهد شد. همین دیدارهای کنونی به نویسنده کمک می کند، عقل گرایی و واقع گویی را مبنای تصمیم نهایی خود در نوشتن قرار دهد.
نگارنده در راستای مسئولیت دانشگاه برای یک بار به کشور بحرین نیز عزیمت نموده است.
درپایان لازم میدانم یادآور شوم نگارنده همواره این باور را داشته است که در همه امور بایستی به خدا اتکا کرد و بدین خاطر در هر مسئولیتی، بشدت از خودنمایی دوری کرده وبا ترتیب دادن نشست های هم اندیشی تلاش داشته با استمداد از خردجمعی زمینه هایی فراهم شود تا تصمیم عقلایی اتخاذ گردد، زیرا اکتفا به سلیقه های شخصی عاملی منفی در پراکندگی عناصر کارآمد و خود مسئول شده و بخود بیگانگی می رسد .
به واسطه ارتباطات با مردم ومسئولان، اگر نگارنده در طول بیش از نیم قرن مسئولیت سازمانی، در کار رسانه ای فعال مانده است تا از حاشیه بدور باشد واز دیدگاه افکار عمومی بهره ببرد و درحال حاضر باوجود فراغت از اشتغال رسمی، خودرا از دیدار و بهره مندی از نظرات نیکوکاران که کمک فراوان به پیشبرد طرح های بزرگ عمومی زادگاه محروم نکرده است، به واسطه ارتباط با مردم و مسئولین بوده است وتا موقعی که در توان داشته باشد، به این روابط گسترده ادامه خواهد داد زیرا خود را متعهد به حرمت ومحبت نیکوکارانی میدانم که به واسطه نیت خیرشان در همه ی جریانات و اموری که پیش رو داشته و در قبال آن ها مسئولیت داشتم به گونه ای ارزش افزوده به شمار می آمدند.
نیکوکاران دور اندیش ساکن دبی، در کاررسانه و دیگر اقدامات نیز پشتیبانی کرده اند و قول ادامه داده اند که قدر مسلم این مساعدت ها جزء به جزء در کتاب به یادگار گذاشته می شود.
*: مدیر مسئول پایگاه خبری ومجله پیام دانش اوز
توضیح:
تصویر شاخص مربوطه به باغ گل دبی یا میراکل گاردن دبی می باشد که همه از گل های طبیعی هستند به طوری که روزانه هزاران گردشگر را از سراسر دنیابسوی خود جلب می کند.