عربستان سعودی و امارات، تحریم های شدید و گسترده غرب علیه روسیه را فرصت تکرار نشدنی برای تقویت روابط با مسکو دانستند چرا که روسیه در این شرایط، با چالش ها و نیازهای جدیدی روبه رو است و آنها می توانند این نیازها را در راستای منافع خود برآورده سازند.

روسیه خود برای سال های طولانی از تحریم کشورهای مختلف از سوی امریکا، سود می برد و حالا کشورهای عربی جنوب خلیج فارس از تحریم روسیه سود می برند.

در ۳ سال اخیر از زمان آغاز جنگ روسیه علیه اوکراین، هر چقدر روابط آمریکا و اروپا با روسیه بد و بدتر شد روابط سعودی و امارات و کشورهای جنوب خلیج فارس با مسکو خوب و خوب تر شد تا جایی که آنها به یکی از حلقه های دور زدن تحریم های غرب علیه روسیه تبدیل شدند. میزبان بسیاری از سرمایه داران و سرمایه های روسی شدند و نقش مهمی در حمایت از اقتصاد روسیه در برابر تحریم ها داشتند و دارند.

به همین سبب روس ها نقش میزبانی سعودی ها را قبول کردند. البته سعودی و امارات تحریم ها علیه روسیه را به صورت حداقلی رعایت کردند اما خود فعالانه فضایی برای دور زدن تحریم ها فراهم کردند. نوعی بندبازی همزمان روی ۲ طناب: یعنی نه با تحریم های روسیه علنا مخالفت کردند و نه خود در اقدامات ضد روسیه مشارکت داشتند و همزمان، به روسیه در دور زدن تحریم ها، کمک کردند.

به همین دلیل روس ها تلاش کردند با این میزبانی به سعودی ها امتیاز دهند که پاسخی به اقدامات حمایتی آنها باشد. همزمان، رابطه خوب شخصی ترامپ  – بن سلمان و روابط نزدیک دو دولت سعودی – امریکا نیز در کسب این میزبانی نقش داشت.

در حاشیه  مذاکرات وزیران خارجه روسیه – امریکا در ریاض

در ۳ سال اخیر بارها در زمینه هایی مثل آزادی و مبادله اسیران یا بازگشت کودکان میان روسیه و اوکراین، عربستان سعودی و امارات میانجیگری داشتند. نقشی شبیه ترکیه که همزمان برغم ا عضویت در ناتو و  روابط نزدیک با امریکا و اروپا از حضور در جبهه ضد روسیه غرب خودداری و فاصله مساوی خود را از دو طرف حفظ کرد.

پیش از این و در دوره اول ریاست ترامپ، کشور فنلاند (شمال اروپا) میزبان اولین دیدار پوتین – ترامپ بود. در آن‌ زمان فنلاند و سوئد (دو همسایه روسیه) هر دو سیاست بی طرفی داشتند و به همین دلیل تا آن زمان عضو ناتو هم نشده بودند اما جنگ اوکراین همه چیز را تغییر داد و فنلاند و سوئد را از دو کشور بی طرف به عضو ناتو تبدیل کرد. جنگ روسیه علیه اوکراین باعث شد اروپا و به ویژه اروپای غربی یکپارچه و به‌شدت در جبهه ضد روسیه قرار بگیرد. این وضعیت حتی شرایط شهرهایی مثل ژنو سوئیس و وین اتریش که به عنوان بی طرف و میانجی شناخته می شدند را تغییر داد و آنها را علیه روسیه ساخت.

از دیگر سو، کشورهایی جنوب شرق آسیا نیز گرچه با تحریم های غرب علیه روسیه همراهی تمام عیار نداشتند و ندارند اما نه به روسیه کمک رساندند و نه به دنبال نقش میانجی در جنگ اوکراین بودند.

در نتیجه می توان گفت ریاض میزبان این نشست بود چون نه اروپا دیگر بخش های بی طرف دارد و نه کشوری دیگری چون عربستان سعودی به لحاظ وزن سیاسی و  جایگاه، سابقه میانجیگری در سه سال جنگ اوکراین و روابط نزدیک و شخصی با دوطرف یافت می شود. ترکیه به این شرایط نزدیک است اما روابط شخصی خانوادگی ترامپ با بن سلمان قابل مقایسه با روابط با رئیس جمهوری (اردوغان ) و دولت ترکیه نیست. ضمن اینکه کمک های سعودی به روسیه در برابر تحریم های غرب نیز قابل توجه است.

نشستی در غیاب اوکراین و اروپا

این نشست تنها با حضور دو طرف امریکا و روسیه برگزار شد. با اینکه یکی دو موضوع اصلی نشست، اوکراین بود اما نه نمایندگان اوکراین حضور داشتند و نه اروپا . از این نظر هم این نشست و مذاکرات قابل توجه بود.
دلیل آن را هم باید در این چند مورد دانست:

اول اینکه ترامپ براساس سیاست “اول آمریکا” معتقد است جهان یک ابرقدرت بزرگ دارد به نام امریکا و چند ابرقدرت کوچک یعنی چین و روسیه. البته هر سه غول هستند. غول یعنی این قدرت را دارد تا تفسیر خود از قوانین و موضوعات مختلف را فارغ از درستی یا نادرستی، اجرا کند.

در نتیجه امریکا نیازی نمی بیند به یک کشور کوچک مثل اوکراین این نقش را بدهد تا در میز مذاکرات با روسیه حاضر شود. وقتی کی یف، دنباله رو سیاست امریکا در برابر جنگ روسیه – اوکراین است چرا باید به آن امتیازی داد.

براساس نظر ترامپ، وقتی اوکراین به لحاظ مالی و تسلیحاتی و سیاسی وابسته به امریکاست و خود نمی تواند مسئله اش را با روسیه حل کند این امریکاست که باید با ابتکاری جنگ را پایان دهد هر چند علیه اوکراین باشد.

همزمان راه حل امریکا ممکن است خوشایند اوکراین نباشد اما امریکا ان را به اوکراین تحمیل خواهد کرد، در نتیجه حضور اوکراین و اروپا درمذاکرات، از نگاه دولت ترامپ، می تواند مخل مذاکرات و دست یابی به راه حل برای پایان جنگ باشد.

اشاره به این نکته هم مهم است: از ویژگی های مثبت دموکراسی این است که با ورود آدم های جدید، راه و روش های جدید برای حل مسائل بروز می کنند و بن بست شکنی صورت می گیرد ولو آن که راه های جدید، بهترین نباشند.