عصر ایران ؛ نهال موسوی – محمدحسین کنعانی‌ زادگان بازیکن تیم ملی و پرسپولیس شب گذشته گفتگوی مفصلی با برنامه شب‌های فوتبالی شبکه ورزش انجام داد و در این گفتگو اعلام کرد که ماشینی را وارد کرده است که ۱۰۰ میلیارد تومان قیمت آن است، بعد از انتشار این ویدئو واکنش‌های بسیاری به آن صورت گرفت.

در تمام دنیا فوتبالیست‌ها و درآمدهای آنان از فوتبال همیشه مورد توجه بوده است و نمونه بسیار معروف آن رفتن کریستیانو رونالدو به لیگ فوتبال عربستان است که چند ماه نگاه تمام رسانه‌های دنیا و شبکه‌های اجتماعی را به سوی خود کشاند و هنوز هم ادامه دارد. همچنین حضور کریم بنزما ، نیمار، فیرمینو، مانه، دمبله، جوردن هندرسون و …

کانال عصر ایران در تلگرام

حتی در خود لیگ‌های اروپایی قراردادهای نجومی برخی بازیکنان همیشه مورد توجه و بحث و گفتگو بوده است و این قضیه یک بخشی از صنعت ورزش فوتبال است و نمی‌توان آن را انکار کرد.

اما در این مورد خاص فوتبالیست‌های ما و علی الخصوص بحثی که حسین کنعانی زادگان مطرح کرده است واقعا نوبر است، چون به لحاظ فوتبالی حضور ایران در جام جهانی قطر یک دستاورد معمولی هم محسوب نمی‌شود که برای آن چنین پاداشی به بازیکنان بدهند.

اگر برای اولین بار بود ایران به جمع ۳۲ تیم جام جهانی راه پیدا کرده بود چنین هدیه‌ای کاملا قابل قبول بود، اما این دوره ششم بود که ایران حضور یافته است.

نکته دیگر این است که دستاورد تیم ملی هم چندان چیز خاص یا شایان توجهی نبود در میان ۳۲ تیم ایران به مقام بیست و ششم رسید، از گروه مقدماتی هم که صعود نکرده بود و در بین ۴ تیم به مقام سوم رسید. اضافه کنم در همین دوره سنگین ترین شکست تاریخ تیم ملی در جام جهانی مقابل انگلستان با خوردن ۶ گل رقم خورد.

تنها نکته قابل توجه برد ایران مقابل تیم ولز بود که آن هم با گلهای دقیقه (۹۰ + ۹) و (۹۰ + ۱۱) صورت گرفت.

خود حسین کنعانی زادگان در این ۳ بازی فقط یک نیمه مقابل انگلستان به زمین رفته و بازی کرده است که در همان ۴۵ دقیقه هم تیم ایران ۳ گل خورده است.

تمام حرف این است که این مجوز ورود خودروهای لاکچری که به فوتبالیست‌ها داده شد برای چه بوده است؟ برای فوتبالی که بازی کردند؟

مثلا عربستان با جذب رونالدو و آن همه ستاره، یک اتفاق را هم در داخل کشورش و هم در عرصه جهانی برای فوتبالش رقم زده است که نتایج آن را قطعا سالها بعد خواهیم دید ولی این هدیه لاکچری مجوز ورود خودرو برای این فوتبالیستها چه اتفاقی را در جامعه ورزشی ایران رقم می‌زند؟ غیر از تبعیض، دلخوری و …

اگر در فوتبالشان و نمایشی که داشتند باعث می‌شدند که فوتبال این مملکت یک گام رو به جلو می‌رفت یا باعث ترغیب و ایجاد انگیزه در کودکان و نوجوانان برای پیوستن به این رشته ورزشی می‌شدند، ۱۰۰ میلیارد که سهل است هزار میلیارد هم نوش جونشان، ولی واقعا کلاه تان را قاضی کنید که چه کردند؟ 

با تسامح می‌گویم ایرادی به حسین کنعانی زادگان وارد نیست که شاید بسیاری اشخاص دیگر هم در موقعیت او قرار می‌گرفتند دست رد به چنین لقمه چرب و نرمی نمی‌زدند، ولی یک پرسش بزرگ متوجه کسانی است که چنین مجوزی را صادر کرده‌اند.

آیا چنین امتیازی برای جوانان نخبه دیگر رشته‌های ورزشی و غیر ورزشی هم قائل هستید؟

آیا برندگان مدال‌های المپیادهای جهانی ریاضی، کامپیوتر، فیزیک و … از چنین مواهبی بهره‌مند خواهند شد؟

کشتی گیران چی؟ وزنه بردارن، تکواندو کاران و … که همیشه طلاهای المپیک حاصل زحمات این رشته‌هاست، آیا اصلا پاداش‌های تعلق گرفته به آنها با قیمت یک چرخ این ماشین‌های لاکچری قابل مقایسه است؟

عدالت و انصاف کجاست؟ 

این تصمیمات شما چرا تا این حد خام، هیجانی و ناپخته است؟ اصلا باید از چه کسی این پرسش‌ها را پرسید؟ فدراسیون فوتبال؟ کمیته المپیک؟ دفتر ریاست جمهوری؟

ایموجی غم و اندوه را خودتان تصور کنید.