ایده ای برای کاندیداهای انتخابات مجلس

حامد مقدم

در بسیاری از ادوار، منتخبین مردم انسان هایی وارسته و پاک و درست کردار بوده اند؛ اما اطرافیان ایشان مرتکب خطا یا کم کاری شده اند.

از طرفی، بعید است که نمایندگان منتخب، به تنهایی بتوانند بر همه امور اشراف داشته باشند و اظهار نظر کنند.

لذا گاهی اوقات، تیم مشاورین، اتاق فکر، مسئولین دفتر و حامیان یک نماینده در حد خود وی اهمیت می یابند. چرا که نمایندگان مجلس بیشتر بایستی به اموری در سطح ملی بپردازند و برای کل کشور قانون وضع نمایند و آن کسانی که برای حوزه انتخابیه تصمیم می گیرند و خط مشی تعیین می کنند و مستقیم با مردم در ارتباطند، مسئولین دفاتر و مشاوران نماینده هستند.

لذا اگر عموم مردم در جلسات سخنرانی، از کاندیداها مطالبه می کردند که اسامی نزدیکان و اتاق فکر و مشاوران و مدیران دفاتر ایشان در شهرستان های حوزه انتخابیه و دفتر تهران را مشخصا معرفی نمایند، چند مزیت ایجاد می شد:

1. مردم بهتر درک می کردند که دست کدام کاندیدا در باب نیروهای حامی، پرتر است و چه کسی از سوی متخصصان و مشاوران و مدیران قوی منطقه تنها مانده است و لذا از همان ابتدا وضعیت کاندیداها روشن می شد و استقبال از کاندیداهای اصطلاحا «رای خراب کن» که فاقد برنامه مشخص و تیم و تشکیلات باشند، بشدت کاهش می یافت و شرایط بهتری در انتخابات رقم می خورد.

2. مردم در رای خود، به این موضوع هم توجه می کردند که پس از انتخاب یک نماینده، قرار است با چه کسی در دفتر وی سخن بگویند و چه کسانی قرار است به نماینده مشورت بدهند و لذا در سنجش اصلح، به اطرافیان نماینده هم توجه می شد.

3. کاندیداها مجبور می شدند به سبب تعیین تیم مشاوران و متخصصان، با برنامه وارد میدان شوند و این کارشناسان مسئولیت برنامه را بر عهده داشتند.

4. شفافیت در انتخابات بیشتر می شد و زد و بندهای پشت پرده کاهش می یافت. چه به لحاظ سلامت اطرافیان کاندیداها و چه اینکه دیده می شود گاها افراد سرشناسی هستند که با تزویر و دو روئی، به همه کاندیداها روی خوش نشان می دهند و بالتبع، خیلی از کاندیداها را در ارزیابی شرایطشان در رای آوردن به اشتباه می اندازند و عملا آنها در نهایت سرخورده و نادم از حضورشان، روحیه تلاش های بعدی را از دست می دهند. ضمنا با این کار، شانس اجماع و بهبود وضعیت در انتخابات بیشتر می شود. چرا که کاندیداها خودشان خیلی زود به میزان اقبال عمومی از خود پی می برند و در صورت لزوم انصراف می دهند.

5. کم توجهی به نیروهای جوان و متخصص کاهش می یافت و تعادل میان جمع معتمدین و متخصصین، در تعیین آتیه منطقه برقرار می شد.

6. کاندیداها برای کسب آراء بیشتر، مجبور بودند به مشاوران و متخصصان هر چهار شهرستان توجه نشان دهند و ضمن رعایت عدالت و افزایش وحدت منطقه ای، میزان برش و نفوذ کاندیدا در هر شهرستان هم مشخص می شد.

7. نوع تعامل کاندیدا با نیروهای جناح های مختلف سیاسی مشخص می شد. اینکه آیا یک کاندیدا بناست فقط از یک طیف سیاسی و نیروهایش حمایت کند یا حاضر است تعامل چند سویه داشته باشد؟ آیا اطرافیانش تندرو هستند یا در منطقه، فضای تعامل برقرار خواهد شد؟

در نهایت پیشنهاد می شود که خود کاندیداها بر این اقدام اصرار داشته باشند و لزومی به تقاضای مردم نباشد.

شاید این کار به بهبود فضای منطقه و توسعه مناسب تر کمک نماید.