باران که شدى مپرس، این خانه ی کیست

نقاشی طبیعت بر پهنای آسمان همواره یادآور زیباترین نقش ها بر صحنه روزگار است. از بازی ابرها و نقش های متفاوتشان گرفته تا شکل بندی ستارگان و صور فلکی….

همه زیبایی ها خلق شدند که به ما زیبا دیدن، زیبا بودن و زیبایی را ترویج دادن، آموزش دهند. و چه نیک اندیشهای که به این راز هستی اندیشیده باشد…

دیگران چگونه می توانند ما را در دیدن این زیبایی ها یاری رسانند؟ دنیای امروزی دنیای تعامل و ارتباط است. انزوا و کناره گیری از اجتماع در این میان جایی ندارد. پس باید آموخت چگونه با دیگران بود، چگونه از آنان یاد گرفت و چگونه به آنان آموزش داد. چگونگی یاد گرفتن و آموزش دادن هنر خاصی را می طلبد تا آنچه مورد نظر است محقق شود. هر فردی به اندازه ی داشته هایش یاد می دهد و به همان اندازه از دیگران انتظار آموزش یا واژهای ساده همچون سپاسگزاری دارد.

سپاسگزاری از آن واژه های زیباییست که زیبایی های بسیاری را در خود نهفته دارد. همیشه این شعر زیبا را در گوشهایمان زمزمه کرده اند که «شکر نعمت نعمتات افزون کند…».

سپاسگزاری از کوچک تا بزرگترین چیزی که داریم از خانه گرفته تا محل کار و حتی شهر و غیره، از آن نعمت هایی است که قدر و ارزش می یابد.

همواره شنیده ایم و می شنویم که چرا این داریم چرا آن نداریم، چرا از این دوتا داریم و از آن یکی داریم یا هیچ نداریم. چقدر شنیده ایم خدا را شکر که این ها را داریم و باید برای داشتن آنهایی که نداریم تلاش کنیم؟ و یا چقدر سپاسگزار داشته هایمان بوده ایم و برای حفظ و تقویت آنها تلاش کرده ایم؟

جا دارد ما نیز از خداوند متعال، بانی و همه نیک اندیشان دانشگاه سپاسگزاری کنیم و به پاس داشته هایمان آنطور که باید در جهت رشد و توانمندی دانشجویان آینده ساز گام برداریم تا آنان نیز قدردان همه کسانی باشند که برایشان تلاش می کنند.

در سه ماه نخست نیمه دوم سال ۹۷، شاهد برگزاری برنامه ها، بازدیدها و رویدادهای مختلفی بودیم که با آغاز فصل امتحانات و ثبت نام ورودی های بهمن شاهد  وقفه ای کوتاه مدت نیز خواهیم بود. برخی از برنامه های پیش بینی شده برای نیمه دوم سال برگزاری کارگاه های روانشناسی، مسابقه نجات تخم مرغ، کارگاه روزنامه نگاری و غیره می باشد که امیدواریم با همکاری و همراهی رییس، کارکنان، استادان، دانشجویان، رییس و مسئولان دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان و یاران همیشگی هیات اجرایی، هیات امنا، همشهریان و مردم خونگرم منطقه محقق شود.

سپاس خدای را که ذهنم را به نور اندیشه روشن کرد تا هر چند اندک سخنی با خوانندگان این شماره داشته باشم.

سخن آخر اینکه: «بیندیشید چقدر اندیشیده اید و می اندیشید؟»

شاید اگر کمی از کارهایمان همراه با چاشنی اندیشه بود دنیا برایمان همان گلستانی می شد که باید…

پروانه پدرام، سر دبیر فصل نامه با پیام دانش اوز

منبع: شماره هشتم فصل نامه با پیام دانش اوز