خودشیفتگی در نوجوان به قلم تحلیلگر و نویسنده اجتماعی از لارستان

نادره جعفریان*: دوستی تعریف می کرد که روزی دخترم از مدرسه به خانه آمد در حالی که به شدت ناراحت و عصبی بود، وقتی علت را جویا شدم چنین گفت:

« من از رفتار یکی از هم کلاسی هایم به شدت عصبی و دلگیر هستم.»

به او اجازه دادم در فرصتی مناسب برایم توضیح دهد، وقتی تا حدودی به آرامش رسید گفت:

« مامان گلناز دختری خودخواه است ! خودش را از همه برتر می بیند، او هم زیباست و هم باهوش و زرنگ ! همیشه در مرکز توجه ولی بسیار متوقع است، با بچه ها مانند زیر دست خود رفتار می کند. اگر زمانی نمره اش کم شود نسبت به کسی که نمره بهتر گرفته کینه ورزی و با او دشمنی می کند.»
دوستم می گفت صحبت های دخترم مرا به فکر واداشت، باید به گلناز کمک کنیم.

نوجوانی به طور کلی مرحله بسیار سختی است، بچه ها از خودشان توقع بالایی دارند، باید رفتار آن ها را مدیریت کرد تا مانع از بروز خودشیفتگی شود.

نوجوان خودشیفته به ظاهر خود بیش از حد توجه می کند، او خود محور می شود و گاهی در مورد استعداد و ظاهر و توانایی خود بیش از آنچه هست سخن می گوید. نوجوان خودشیفته تمایل به داشتن یک زندگی لوکس دارد. ولی حاضر نیست برای رسیدن به آرزوهایش تلاش کند، او تصور می کند از دیگران برتر است و در توانایی خود اغراق می کند و گاهی شروع به لاف زدن می کند. خود را خیلی با استعداد می بیند، از همه انتظار ستایش و تقدیر را دارد و اگر خلاف انتظارش ببیند آزرده خاطر می شود.

در مقابل احساسات اطرافیان را نادیده می گیرد. تحقیر و بی ارزش کردن دیگران از مشخصات دیگر افراد خودشیفته است. از این رو دوستانی در اطراف او جمع نخواهند شد. او گاهی پا را فراتر می گذارد و از یادگیری علوم جدید امتناع می کند و فکر می کند علم جدیدی برای یادگیری وجود ندارد !
مطالبی که گفته شد نشانه هایی از یک نوجوان خود شیفته است. ولی راه درمان او چگونه است ؟!

اولین مرحله که باید به آن توجه داشت این است که همه انسان ها ارزشمند هستند در ضمن توانایی هیچ کس را نباید نادیده گرفت. هرگز نباید کسی را با ظاهرش قضاوت کنیم، پوشیدن لباس فاخر نشان دهنده شخصیت والایی نیست.
برای شروع خوب است هفته ای یک بار کارهای مادی و سطحی را کنار بگذارد ، لباس ساده بپوشد، از اتوبوس استفاده کند.
ما به عنوان والدین چنین فرزندانی، نباید از فرزندمان انتقاد کنیم و اصلاح او بیش از حد سخن نگوییم زیرا نتیجه عکس می دهد، چه خوب است از یک درمانگر کمک گرفته شود تا روابط خود را بهبود بخشد، فرزند ما در تعامل با دیگران باید همدلی را بیاموزد که رفتار نامناسب او هم به خودش و هم به دیگران آسیب می رساند و هم چنین یاد بگیرد در چنین مواقعی عذر خواهی کند.

*:گرد آورنده: تحلیلگر و نویسنده اجتماعی از لارستان

۱۶/آذر/۱۴۰۲