نویسنده و پژوهشگر: به بهانه تقدیر از بازنشستگی ۲ نفر مدیر بومی، دلنوازان نازنازان در رهند

نویسنده و پژوهشگر: به بهانه تقدیر از بازنشستگی ۲نفر مدیر بومی، دلنوازان نازنازان در رهند

بهرام رفیعی*: زندگی زیباست زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست گر بیفروزیش رقص شعله اش در هرکران پیداست ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست.

در سنت دیرینه وفرهنگ اسلامی ما معمولا زیبایی زندگی را در آخرت جستجو می کنیم . این است که زیبایی مرگ را بیشتر از زیبایی زندگی می بینیم . تجلیل از مرگ و چگونه مردن را بیشتر ستایش می کنیم تا ستایش از زندگی. مراسم ختم داریم اما مراسم تولد خیر. اگر هم داشته باشیم با کراهت برگزارمی کنیم. مراسم تجلیل از مردگان فراوان داریم اما از زندگان خیر. به قول صائب شاعر باعث بی قدری ستایشگر و نخوت ستایش شده می شود.

بی قدرساخت خودرا و نخوت فزود ما را
بر ما و خود ستم کرد هرکس ستود ما را

اگر ازخود بگوییم می گویند مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطاربگوید.
اگر از دیگران بگوییم می ترسیم به وادی مجیز گویی بیفتیم. حال با این مقدمه می خواهم به سراغ مراسم تجلیل و قدردانی از زحمات ارزشمند و صادقانه چنددهه خدمت شایسته مدیران بومی جناب آقایان مهندس مسعود کراماتی و عبدالعزیز خضری به زادگاه خود در روز دوشنبه ۲۳ بهمن ماه ۴۰۲ در سالن امپراتور ترتیب داده شده بود، بروم.

این مراسم شکل و شمایل تودیع و خداحافظی داشت. تودیعی که جای معارفه خالی بود . برای آقای خضری این مراسم را در داتشگاه آزاد برگزارشده بود و چه زیبا و با چه ابهتی هم تودیع گردید . همچنین طرف جایگزین چه شیرین معارفه گردید . ذهن و عواطف مخاطبین و حضار بین دو احساس متفاوت و حتی متضاد آمدن یکی و رفتن دیگری کاملا درگیر بود . ناراحتی از رفتن مدیری توانمند و دلسوز و کاردان و خوشحالی از آمدن مدیری با صلابت و صلاحیت و متخصص دانشگاهی . گوی و میدان مدیریتی در سطوح بالا دانشگاهی برای یک بانو هم خیلی برازنده و زیبنده اوز فرهنگی می دانستند. امیدواریم این تجربه به کام شهرستان اوز شیرین گردد. کفه سنگین هم بیشتر به طرف مهندس کراماتی سنگینی می کرد. البته اگر صحبت های وزین و قامت استوار در سخنرانی آقای خضری و تاکید بر جوانی و توان مندی خود و پذیرش مسوولیت بعدی حتی در کسوت و قامت فرمانداری که البته در قالب شوخی بیان نمود، نبود کفه ترازو برای هردو بزرگوار متوازن نمی گردید . رنگ و بوی سخنرانان هم بیشتر متمایل به آقای کراماتی بود.

دکتر فروغ هاشمی فرمودند آنچه در صلابت و صلاحیت مدیریت آقای خضری لازم بوده است در مراسم تودیع ایشان گفته ام و اکنون به آقای کراماتی می پردازم . میهمان محترم برنامه از گراش با توجه به رفاقت و آشنایی بیشتر با مهندس کراماتی به ذکر مناقب و شایستگی وی پرداخت. فرهنگی و مهربان بودن مردمان خوب شهرستان اوز هم چاشنی صحبت های خود نمود. آقای فرید نامی ریاست محترم شورا فحوای کلامش دلجویی از مهندس بود. اما از گوشه و کنار همهمه و زمزمه می شد که این تجلیل و این نماندن شهردار تا پایان دوره با هم همخوانی ندارد. مجری برنامه هم گاه گاهی شهردار را تحمل سکوت او و زحمات ایشان را در قالب شعری یادآوری می کرد.

ای مرغ سحرعشق زپروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد.

اما نوبت که به شهردارمحترم رسید و پشت تریبون قرارگرفت با همان متانت و حلیم یا سلیم النفسی همیشگی خود به ایراد سخن پرداخت. با کمی اطاله کلام که خارج از حوصله جلسه بود به رفع شایعات پرداخت. همه کلامش در کلیپ آمده بود اما چرا به تکرارپرداخت . نمی دانم؟ اتفاقا تمام سردلبری و بی مزد و منتی یک خادم در برابر شهری مخدوم در حدیث دیگران آمده بود.

شاید از زبان خود می خواست بگوید:

بی مزد بود و منت هرخدمتی که کردم
یارب مبادکس را مخدوم بی عنایت
رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

اگر روزی بخواهند که مراسم تودیع و معارفه برای شهرداران سابق و جدید برگزارکنند گزینه تودیع خالی خواهدماند و به معارفه باید بپردازند. چون اگر بخواهند گزینه تودیع باشد ،چه بگویند؟ که گفتنی ها همه گفته شده است . اگر بخواهند نقطه چین بگذارند اولا این دو لازم و ملزوم همند یکی نباشد جلسه ناقص خواهد ماند . در ثانی شک و شبهه ها بیشتر خواهد شد . انگار به نحوی دیگر و در قالب دیگر اما نه با قهر و غیظ تودیع و معارفه همین شهردار با آقای نوید خادم پور در دانشگاه پیام نوردر ذهن تداعی می شود چون آقای خادم پور در مراسم تودیع اش قهرنمودو شرکت نکرد.

لذا با این تفاسیرو تفاصیل مراسم بزرگداشت نبود. چون مراسم بزرگداشت باید چند سر و گردن از مراسم تودیع و معارفه بالاتر و بزرگتر باشد. حتی اعضای ستاد هم واضح و روشن نبود . انگار اعضای ستاد در سایه و پنهانی قرار داشتند . هم چنین حال و هوای جلسه هم حال هوای بزرگداشت نداشت آهنگی و سرودی متناسب با بزرگداشت پخش نگردید. اگر در مراسم بزرگداشت دکترحبیبب الله فقیهی نژاد سرودی حزینی پخش شد مناسبت با مراسم داشت . اینجا هم می شد سرودی شاد و در خور مثلا اندک اندک جمع مستان می رسد گذاشت .به هرحال هربزرگداشتی باید برجستگی و امتیازخاص خود داشته باشد . اگر مراسم بزرگداشت برای حبیب الله فقیهی نژاد می گیرند او مترجم و پژوهشگر بوده است . اگر برای ارفعی بزرگداشت می گیرند یک باستان شناس نمونه در سطح ملی و جهانی است. اگر نقبی به تاریخ بزنیم بزرگداشت ها واضح تر می شود بیان کرد. درقرن هفتم صدها شاعر داشتیم ولی برای سعدی و مولوی بزرگداشت می گیریم.

در قرن هشتم صدها شاعر داشتیم برای حافظ بزرگداشت می گیریم. دانشمندان زیادی در طول تاریخ داشته ایم خیام و رازی و ابن سینا مطرح هستند که بزرگداشت می گیریم . هرکدام از این ها یک برجستگی خاص خود دارند که در دیگران نیست. یک ویژگی در حافظ هست که حتی در سعدی هم نیست. در بعد دینی هم حساب کنیم ۱۲۴ هزارپیامبر داریم ۵ نفر برجسته اندو از پیامبران اولو العزم هستند و نام برده شده اند و پیروان آن ها براساس اعتقادشان هرساله بزرگداشت می گیرند. هرچند مدیران توانمند و قوی و کاردان شایسته تقدیر و تشکر هستند که در مراسم تودیع و معارفه انجام خواهد گرفت اما بزرگداشت ویژگی خاص خود دارد. امیدوارم باعث دلگیری نگردد و توانسته باشم فرق جلسه تودیع و معارفه و بزرگداشت بیان کرده باشم البته هربزرگداشتی می تواند تودیع و معارفه هم باشد ولی هرتودیع و معارفه ای بزرگداشت نیست. براساس درس منطق عموم و خصوص مطلق می نامند. نگارنده توصیه می نماید بزرگداشت ها در مفهوم خود برگزارگرددتا این راه به ترکستان ختم نگردد.

ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی
این ره که می روی به ترکستان است

امیدوارم که جامعه به آن حد از توانایی و رشد برسد تا دلنوازان و گلعذاران از گلستان ادب و معرفت و دانش برسند.

دلنوازان نازنازان در رهند
گلعذاران از گلستان می رسند.

* : فرهنگی بازنشسته، نویسنده و پژوهشگر از شهرستان اوز

بهمن ماه ۱۴۰۲