سخنی با امام جمعه محترم اوز و ضرورت زدوده شدن روزمرگی از جامعه برای توسعه

عبدالعزیز خضری*:

عموم مردم از جمله نویسنده متن از دکتر شیخ محمد زمان زمانی امام جمعه جوان که در ۴۵ سالگی به سرمی برد، انتظار ندارند همه خواسته های جامعه را به یکباره برآورده کنددر حالی که می دانیم، امام جمعه مقام اجرایی نیست.

قصد راقم از نگارش این مطلب آن است که از عادت پیشین و موجود دوری گزینیم و در هر موقعیتی منطبق بر چهارچوب ها و موازین قانونی، خواهان مطالبه گری، بدون عقب نشینی باشیم.

زیرا تجربه سال های گذشته نشان از آن دارد، یک مسئول در گذر زمان چنان چه اسیر مسائل وقت تلف کن، ساکن در محل و حداکثر حضور در مجامع برای سخنرانی و نشست های بدون

خروجی شود، روزمرگی و بی حوصلگی را برایش به ارمغان می آورد.

شما درست است که سالیان زیادی از اوز دور بوده اید اما بی اطلاع هم نیستید و از موقعی که حضور یافته اید خواهی نخواهی در جریان گفته های پیدا و پنهان و وسعت مطالبات عمومی قرار گرفته اید.

دیدگاه راقم پرداختن به امور شخصی و موردی که جنبه عمومی نداشته باشد، نیست بلکه موارد کلانی است که می بایست سال های گذشته و چه بسا یک دهه قبل می داشتیم و نداریم.

بزرگترین آفتی که هر مسئولی را از وظایف ساختاری و چانه زنی دور می کند تعریف و تمجیدهای غیر ضروری است.

نگارنده تقدیر از کارهای برجسته را رد نمی کند اما علاقمند است بررسی شود در برخی آئین ها که سیل اهدای لوح و تندیس راه می افتد در قبالش چه دست آوردهایی حاصل گردیده اند؟

نویسنده، در نوشتارهای پیش تر اشاره نموده بود برای تحقق برخی خواسته ها نیاز به گرفتن دستور از مراکز استان و یا کشور نیست.

در همین شهر و یا در همین شهرستان چنان چه نگاهی به پیشینه بیاندازیم، زمانی که بخش بودیم مدیریت شهری قادر به انجام بسیاری از امور بود.

فضای سبز، زیباسازی، مهار آب های روان شمال اوز، ساماندهی پیاده روها، استاندارسازی تابلو مغازه ها، تشویق سرمایه گذاران به ساخت و ساز اماکن تجاری از جمله اقداماتی است که قادر به انجامش بودیم.

بدیهی است هر حرکت مسئولان اجرایی همراه با نیت خیر نیکوکاران روبرو بوده است و در راست آزمایی این مصداق، ملاحظه شود بعضا تشکل های مردمی از مدیران اجرایی جلوتر هستند.

نمونه آن راه اوز به بلوک بیدشهر تا بخش جویم در سال های حدود ۱۳۷۵ و ساخت مخزن آب پنج هزار مترمکعبی در سال ۱۳۹۷ و اینک راه موسوم به مربط و موارد دیگر.

نویسنده بر این باور است غفلت مسئولان اجرایی شهر و بخش سابق ما را از اقدامات مکمل موارد پیش اشاره محروم ساخته و به گونه ای که، شهر را از دریافت منابع مالی دولتی و افزون تر از سوی خیراندیشان بازداشته است.

به دلیل ضعف در چانه زنی و عدم پیگیری میدانی از راه اندازی دفتر خدماتی پلیس+۱۰ که تاریخ فعالیتش به سال ۱۳۸۲ در ایران برمی گردد و نیز اداره ثبت اسناد محروم مانده ایم.

برای تاسیس و اخذ مجوز اداره ثبت اسناد لازم نبود مسیری ناهموار پیموده  شود، زیرا همچون واحدهای نظامی، انتظامی و قضایی در ردیف ارگان های امنیتی محسوب می شودکه متولیان حاکمیتی و حکومتی خود مایل به دایر کردن آن هستند، بنابراین فقدان اداره ثبت علاوه بر تامین رفاه مردم از خسارت زیان بار به منابع ملی چون تصرف زمین و کوه جلوگیری کرده و می نماید، چیزی که در شهرستان اوز شاهد ناهنجاری مین خواری هستیم.

ودر بخش دولتی، ورزش و جوانان شهرستان اوز با قدمتی ۵۰ ساله و شاید بیشتر با این همه امکانات از ساختار سازمانی برخودار نیست.

در خصوص راه های مواصلاتی با وجود پیشرفت های خوبی که در شهرستان های همجوار و استان صورت گرفته است اما در شهرستان اوز آن را شاهد نیستیم. در حالی که این امکان وجود داشت، شاهراه اصلی اوز به خنج که در سال ۱۳۴۵ احداث شده است دو خطه شود.

بیان نمونه هایی از این دست شاید تا این جا کافی باشد.

امام جمعه محترم، شما مقامی اجرایی نیستید همان گونه که نویسنده این مطلب فردی اجرایی نیست، اما میزان نفوذ امام جمعه با یک خبرنگار خیلی متفاوت است و امام جمعه به واسطه شان و عنوان از جایگاه تعریف شده گسترده ای برخودار است.

پس می توان از این موقعیت بهره برد و به شهرستان و مردم خدمت کرد.

و اما، برای برون رفت از وضع موجود و پرهیز ازتعارفات اضافی باید گفت لازمه تحول، دور شدن از کلی گویی، داشتن صراحت بیان وخدای نخواسته غرق نشدن در دیدار های همبستگی مردمی وفریبنده تر وقتی که بعضی سخنان به تملق آراسته گردند. در غیر این صورت مسیر انفعال و روزمرگی به قوت خود باقی خواهد ماند.

امام جمعه می تواند جامعه و مدیران اجرایی را برای بهبود حال، رشد و توسعه یکدیگر راهنمایی و با دادن خط مشی ترغیب به احساس مسئولیت کند.

*مدیر مسئول پایگاه خبری و مجله با پیام دانش اوز