قدرشناسی از سرمایه های انسانی

در خصوص چگونگی تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی اوز، به طریق مختلف مطلب نگارش شده است.

معمولا در سیر یک تحول ممکن است بعضی عامل یا عوامل تاثیر گذار در گذر زمان نادیده گرفته شوند و یا  در بیان تعارفات معمول که بستگی به موقعیت و ویژگی افراد، به ذکری گذری اکتفا گردد. اما در صعود یا نزول چهره ها وجایگزینی، جه بسا  پیشکسوتان فراموش شوند.

اما نویسنده این سطور که باخود خاطرات تلخ و شیرین همراه دارد سعی می کند، تعلق و وابستگی خود را به عناصر حفظ و از یاد نبرد و در خود نهادینه ساخته است که لازمه ی هر تحولی، بردباری، صداقت، اعتماد و حفظ سرمایه های انسانی است

مسیر زندگی کاری نگارنده با رسانه نیز رقم خورد و این اتفاق، نقطه آغازی بود برای شناخت و اعتقاد به مشارکت و کار گروهی.

تشکیل انجمن محلی مردمی در سال ۱۳۵۳ و متعاقب آن هیات های مردمی در بیمارستان، نشریه عصر اوز، دانشگاه که ریشه چنین نهادهای مردمی به دهه های حتی بیش از ۱۳۰۰ ه.ش در اوز برمی گردد،  به راقم فهماند که کار گروهی و به مشورت گذاشتن تصمیمات خرد و کلان، تبعیت عقلایی، از “خرد جمعی” است و در این حالت هرتصمیم گیری، از پشتوانه اکثریت و افکار عمومی بهره خواهد برد.

با مقدمه بالا، به روزهای نخستین تاسیس دانشگاه آزاد اسلامی در اوز اشاره می شود، که ظاهرا در شرایطی با آینده ای نامعلوم، اقدام به راه اندازی دومین مرکز آموزشی عالی گردید.

فقدان منبع مالی معین، از وضعیت پیچیده ای حکایت داشت که چشم انداز روشن برای مرکز آموزش عالی جدید متصور نبود.

تشکیل هیات امنای مردمی و حضور جمعی از شاخص های انسانی زمینه تعهد به حرکت را تقویت تا مسیری بدون بازگشت ایجاد شود.

یکی از این شاخص های انسانی *حاج شیخ عبدالعزیز قاضی زاده* امام جمعه محترم اوز بود که با وجود جو بازدارندگی احساسی، در مقام ارشد هیات امنای دانشگاه آزاد اسلامی اوز حضور یافت و در مناسبت ها حاضر و برضرورت شکل گیری مرکز علمی نو بنیاد تاکید می کردند.

نویسنده، در زمان مسولیت به عنوان مدیر بیمارستان امیدوار اوز و در سال ۱۳۶۹ که مرکز درمانی، نیازمند حمایت گسترده مردمی بود و از سوئی بیمارستان های شهرهای همجوار به سرعت در حال رشد و توسعه بودند و دغدغه های متفاوتی برای برون رفت مریض خانه، در حال رکود وجود داشت، ازمهمترین راهکار، صحبت در نماز جمعه بود.

به دلایلی زمینه صحبت برای مدیر وقت فراهم نمی شد که نهایتا از امام جمعه تقاضا شد.

حاج شیخ عبدالعزیزقاضی زاده، یکی از خطبه ها را به ضرورت حمایت از بیمارستان اختصاص دادند و نگاه ویژه جامعه را به مکانی که مردم از تولد تا مرگ به آن وابسته بودند، جلب و به طور مفصل تبیین نمودند.

موضوع این مقاله  بیمارستان نیست، غرض نقش سرمایه های انسانی از جمله روحانیون وبه ویژه امام جمعه محترم اوز است که از سلامتی جسمی خوبی برخوردار نیستند.

عملکرد رفتاری وگفتاری، این شخصیت در ارگان های عمومی از جمله موسساتی که صاحب این نوشتار در آن مسولیت داشته است، کاربردی و راهبردی بوده است.

حاج شیخ عبدالعزیز قاضی زاده در مقام خطیب نماز جمعه بارها با سخنان حساب شده خود، توجه نیکوکاران در حمایت از دانشگاه آزاد اسلامی جلب نمود.

مشارالیه متفاوت با دیگر خطیبان که با کلی  گویی و پرهیز از بیان مصداق ها خود را درگیر حساسیت ها نمی کنند. از توجه نیکوکاران به حمایت از دانشگاه آزاد اسلامی سخنرانی و چند بار اجازه دادند، نگارنده به تبیین جایگاه دومین مرکز آموزش عالی، در  نماز جمعه بپردازد.

با یادآوری حرکت مثبت گروه مردمی * انجمن نواندیشان* که از این مقام روحانی طی آیینی باشکوه تجلیل نمود، اضافه می نماید.

عناصر انسانی کارآمد را باید بیشتر از سرمایه مادی، دیده شوند. 

راقم با نیکوکاران زیادی مرتبط و در راستای منافع عمومی از حمایت های معنوی و مادیشان، بهره مند شده است که بعضآ به رحمت ایزدی پیوسته اند و یا بدون سر و صدا زندگی می کنند و کمتر نامی از آنان برده می شود.

این قلم بنا به وظیفه امیدوار است، عملکرد اجتماعی افراد را در مرور زمان، یادآوری و در رسانه ها از جمله فصل نامه «با پیام دانش اوز» و پایگاه خبری«پیام دانش»به تاریخ بسپارد.

از خداوند قادر متعال برای حاج شیخ عبدالعزیزقاضی زاده، امام جمعه محترم آرزوی شفاعت و سلامتی می گردد.

عبدالعزیز خضری، مدیر مسئول فصل نامه با پیام دانش اوز

منبع: شماره هفتم فصلنامه با پیام دانش اوز