ضعف مدیریت عامل قدم های لرزان فوتبال ایران در آسیا
عبدالعزیز خضری*:
احتمالا بسیاری از ما تاریخ ایران را خوانده ایم، ارتش افغان تا کاخ شاه سلطان صفوی پیش رفت تا برسد به پایتخت کشور که آن زمان اصفهان بود، اما زمانی دیگر همان سپاه به رهبری نادرشاه نیروهای افغان را تار و مار کردند.
در این تحلیل قصد بازخوانی تاریخ کشورگشایی رهبران کشورمان نیست بلک بیان این واقعیت است که فرقی بین دو سپاه شاه سلطان حسین و نادرشاه نبود بلکه تفاوت در دانش و شجاعت فرماندهی بود.
و اما فوتبال ایران در رده ملی بزرگسالان در سطح آسیا و جام ملت های آسیا و پس از سه دوره متوالی آخرین بار در سال ۱۹۷۶ میلادی قهرمانی (۱۳۵۵ ه.ش) را تجربه کرد و پس از آن جز کسب عنوان سوم راه به جایی نبرده است.
یکی از این افتخارات و رسیدن به عنوان سوم در زمان سرمربی گری شادروان پرویز دهداری با حداقل امکانات و با تعدادی از بازیکنان جوان وبدون بازی های تدارکاتی بدست آمد.
از آن جایی که ۳ آذرماه روز وفات این مربی نامی و با اخلاق فوتبال بود بدین خاطر این سطر آورده شد تا ادای وظیفه گردد از این شخصیت خوشنام فوتبال.
از دید نویسنده از مطرح ترین مربیان ایرانی که توانسته تاثیر مثبت بر فوتبال ملی در بعد از انقلاب اسلامی داشته باشد، مرحوم پرویز دهداری است که با کمترین امکانات ممکن و بازی های تدارکاتی به رتبه سوم جام ملت های آسیا رسید.
از بین مربیان خارجی می توان به مرحوم تومیسلاو ایویچ و کارلوس کی روش در دور اول حضورش اشاره کرد، هر چند نباید از کنار نام اسلوان اسکوچیچ بی تفاوت گذشت.
اما مهدی تاج با آمدنش، برای بار دوم و قرار گرفتن در راس فدراسیون فوتبال مجال بروز خلاقیت اسکوچیچ را نداد و با سپردن مسئولیت به کارولوس کی روش وی را برای بار دوم به ایران آورد تا خط بطلانی باشد بر دست آوردهای این مربی در دور اول حضورش در ایران.
به دنبال ناکامی تیم ملی امید در صعود به المپیک فرانسه، حذف تیم ملی نوجوانان زیر ۱۷ سال و با وجود شایستگی شان در دور حذفی مقابل تیم نوجوانان زیر ۱۷ سال مراکش ضربه دیگر بود که از دید کارشناسان علت این ناکامی، ضعف قدرت بدنی تیم ملی نوجوانان و عدم دانش کافی سرمربی زحمتکش این تیم عنوان شد.
با این حال، تساوی تیم ملی بزرگسالان مقابل تیم ملی ازبکستان و در روز سه شنبه ۳۰ آبان ماه ۱۴۰۲ در حالی که ۲ بر صفر پیش افتاده بود واین نتیجه را نیمه دوم از دست داد و هر چند تساوی در کشور میزبان و آن هم ازبکستان که برای پیشرفت فوتبال در همه رده ها خوب کار می کند و حتی این که تیم نوجوان زیر ۱۷ ساله اش در رقابت های جهانی اندونزی یک گام از ایران جلوتر رفت و با یک گل مقابل فرانسه تن به شکست داد، نتیجه بدی نمی تواند باشد.
ولی تساوی با ازبکستان با خود تحلیل هایی به دنبال آورد و پیش از همه نابرابری دانش امیر قلعه نوعی در برابر سرمربی ازبکستان بود.
به گفته قلعه نوعی بازیکنان ایران در نیمه دوم راه می رفتند و این واکنش سرمربی به نوعی ضعف خود را عریان می سازد.
باری به هر جهت، ایران چنان چه بخواهد با این گام های لرزان ادامه دهد نمی توان به موفقیت تیم در جام ملت های آسیا سال جاری قطر امیدوار ماند.
به تجربه شاهد بوده ایم تیم های ایران بعضا مسیر را خوب پیش می روند اما در مراحل حذفی و نیمه نهایی از نتیجه گیری باز می مانند و به غیر از تیم باشگاه پاس تهران که در سال ۱۳۷۱، قهرمان باشگاه های آسیا شد، دیگر در رده باشگاهی توفیقی در آسیا نداشته ایم.
نظر به ظرفیت پر استعداد بازیکنان، ملت به ویژه فوتبال دوستان از تیم ملی فوتبال ایران توقع قهرمانی دارند. انتظاری که در سال های ۱۳۷۵ امارات با سرمربی گری محمدمایلی کهن، ۱۳۹۴ و ۱۳۹۸ با سرمربی گری کارلوس کی روش و در اختیار داشتن بازکنان نامی نیز داشتند ولی راه به جایی نبردیم و اگر تیم فعلی بخواهد این گونه لرزان بازی ها را ادامه دهد با وجود تیم های مطرح حاضر در رقابت های جام ملت های آسیا(ژاپن، عربستان، کره جنوبی و …) امیدی به تحقق قهرمانی نمی توان داشت.
اما به مقدمه یادداشت برمی گردم که سپاه رزم زمان شاه سلطان حسین و نادرشاه افشار از یک جنس بودند اما فرمانده عالی متفاوت بود.
نتیجه نگرفتن در فوتبال نیز برمی گردد به راس فدراسیون فوتبال و مهدی تاج که با پشتوانه قدرت برای بار دوم زمام امور را به دست گرفت و با آمدنش خط قرمزی کشید بر قابلیت های فدراسیون قبلی و سرمربی مظلوم وقت اسلوان اسکوچیچ که تیم ملی فوتبال را در وضعیت بحرانی و با کمترین دردسر به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر رسانید اما نامهربانانه برکنار شد تا لطمه ای دیگر بر فوتبال ایران باشد که پیش از اسکوچیچ ، مارک ویلتموس بلژیکی به فوتبال ملی زد و آن را تا لبه پرتگاه حذف ورود به دور نهایی جام جهانی قطر ۲۰۲۲ پیش برد.
تاج با آوردن کی روش و تحمیل هزینه گزاف مالی به فدراسیون فوتبال و کشور، لطمه ای دوباره به فوتبال زد و در طول حضور بیش از یک ساله اش نتیجه مطلوبی برای فوتبال به ارمغان نیاورده است.
شاید بشود به طور خلاصه جمع بندی کرد: عدم نتیجه گیری فوتبال ایران فنی نیست بلکه مدیریتی است.
*: مدیر مسئول پایگاه خبری و مجله با پیام دانش اوز
لینک کوتاه:
دیدگاه بگذارید