لارستان را باید دید و از زیبایی هایش لذت برد(به قلم احمدخضری)

لارستان سرزمینی عجیبی است، باورهای عجیبی در این سرزمین شکل گرفته و معماری شگفت انگیزی دارد. هر قدر درباره بافت تاریخی لارستان بگوئیم کم است. هر قدر از فرهنگ مردمان آن گفته شود کم است.

گوئی ناگفته های زیادی مانده است. لارستان سرزمین نخل، برکه، محبت، ایثار، سخاوت و گرماست. لارستان سرزمین آفتاب، مهد انقلابیون، دلاوران جنوب قلمرو و تلاش و کاروان هاست. لارستان پسکرانه خلیج فارس با بازرگانان علاقمند و خوش انصاف است. از بهمن تا فروردین بهشت جنوب ایران و بهترین مقصد برای یک سفر خاطره انگیز و خوش است. آنچه درباره زیبایی های لارستان وجود دارد. در این مختصر مقاله نمی گنجد. در لارستان فعلی، بخش های آباد و پرجاذبه همچون اوز، بنارویه، بیرم، صحرای باغ و مرکزی چون نگینی در آسمان پرستاره این دیار می درخشند، عبور از کوچه و معابراین بخش های عبور از تاریخ است.

لارستان پیوسته در طول تاریخ پرفراز و نشیبش یکی از دروازه های اولیه و خارج از ساحل و دورتر از مرز مراوده با خارج از کشور بوده و هست. وجود نمایندگی های خارجی کشورها برای امور بازرگانان مانند بلژیکی ها و انگلیس ها موید این قضیه است. لارستان کهن جزو نخستین شهرهایی هستند که صاحب نشریات محلی بوده اند. که استمرار چاپ و نشر میلادلارستان، عصر اوز، صحبت نو، بشارت از آن جمله اند. در لارستان مناطق باستانی فراوانی دیده می شود که قدمت آنها به سالهای پیش از اسلام می رسد.

زمانی آن را ایراهستان نامیده و دارای پادشاهان محلی بسیار بوده است که افزون بر ۴۰۰ آبادی و منطقه را اداره می کردند اگر به تاریخ بنگری نام لار کنونی را کجا ران، کلال، آلار، ایراهستان، خوزیهزهستان، و خو چهرستان خواهی یافت. گرچه شهر لار مرکز لارستان در ابتدا لاد خوانده می شد. و به اراده کیخسرو به گرگین میلاد پهلوان تاریخی سلسله کیانی داده شد و آنان با تشکیل سلسله میلادی سالها بر لارستان آن زمان حکومت رانده اند. این دیار با سخاوت، سکه ای به نام لارین داشته که از قرن ۱۶ تا ۱۹ میلادی علاوه بر سرزمین لارستان در خلیج فارس و اقیانوس هند هم رایج بوده است.

 آتشکده معروف آذرفرنبغ در کاریان، آتشکده یا چارطاقی محلچه اوز، غاربن بو، قلعه زیر دژ هود اوز قلعه قدمگاه، قلعه پرویزه اوز، برکه سلفی اوز و صدها آثار بجامانده از دوران ساسانی و غیره گواهی محکم از عظمت و قدمت دور این دیار است. از سویی دیگر زبان لارستانی و گویش های مهم آن نظیر اوزی، فیشوری، جناحی، خنجی و… که پیوند ناگسستنی بین مردم تا آن سوی آبهای خلیج فارس را حفظ کرده است لارستان را باید دید و از زیبایی های آن لذت برد. هر ایرانی باید لارستان بزرگ را ببیند و با مردم مهربانش به گفتگو بنشیند.

منبع : عصراوز