روانشناسان می گویند: پدر خوب، پسر خوب را پرورش می دهد و مادر خوب، دختر خوب را تربیت می کند. یعنی پدران و مادران برای پسران و دختران خود الگوی افرادی باتقوی، فعال و مفید خواهند بود. بطور کلی اگر پدر و مادر در زندگی فرزند نقشی نداشته باشند، فرزند هویت مناسب پیدا نمی کند چون اگر والدین بد رفتار باشند فرزندی با هویت منفی و اجتماع ستیز را پرورش می دهند.
همانطوریکه می دانید نقش پذیری در شکل دادن به روحیه و رفتار کودکان و نوجوانان اهمیت فوق العاده دارد. این موضوع را در روانشناسی علوم رفتاری به همانند سازی معروف است و معنای آن چنین است که کودک ویژگی های فکری و عاطفی و رفتاری افراد شاخص اطراف خویش را می پذیرد و بدون آنکه متوجه باشد شبیه آنان می شود. با این اوصاف و با توجه به اینکه نوزاد سالم انسان، دارای ظرفیت ها و توانمندیهای فراوان شناختی، ذهنی و رفتاری است که به طور ذاتی خداوند تبارک و تعالی در دستگاه عصبی کودک به وجود آورده است ولی محیط و شرایط مناسب لازم است تا این ظرفیت ها و استعدادها که بالقوه از وجود کودک است. به فعل بدر آید.
مثلاً توانمندی و استعداد زبان آموزی در کودکان وجود دارد. که این استعداد باید در مدت ۴ سال زندگی اولیه کودک یعنی از یک سالگی تا ۴ سالگی فعال شود و از قوه به فعل درآید که اگر در اثر سهل انگاری و یا مهیا نشدن شرایط محیطی این مهم انجام نشود.کودک سخن گفتن را فراموش و هیچگاه نمی تواند زبان را فرا گیرد.
در پایان باید گفت کودکانی که با محرک های مناسب و در محیط شایسته بار می آیند یعنی والدین (پدر، مادر) و اطرافیان با آن وقت صرف کرده، می گویند: می شوند، می خندند، می بینند، بحث می کنند و کتاب می خوانند از نظر هوشی، ذهنی و رفتاری نسبت به کودکانی که در محیط محروم و انزوا و خلوت و بی تحرک هستند برتری داشته و موفق تر هستند. پس ضروری است که والدین در حضور فرزندان مواظب اعمال و رفتار خویش باشند چون والدین آگاه و خوش فکر فرزندان آگاه و خوش فکر را به جامعه تحویل می دهند.
منبع:عصر اوز
دیدگاه بگذارید
مقاله خوبی بود از نویسنده بیسیارسپاسکزارم
از این دست مقالات بیتر بزید خوب است نویسنده نیز معرفی بعکس بأشد
گمان نمیکنم اینها واقعیت داشته باشد
تا زمانی که وضع مالی درستی نداشته باشیم نمیتوان فرزندی لایق را به جامعه تحویل داد