در قدیم نان را در شهر اوز به طور دسته جمعی می پختند. زنان و دختران فامیل یا همسایه در خانه کسی که می خواست نان بپزد جمع می شدند و کارها را تقسیم می کردند. نان را اصولاً مادران می پختند و تهیه غذا و دیگر کارهای خانه به عهده دختران بود. گاهی نیز روزی که می خواستند نان بپزند برای نهار آبگوشت بار می گذاشتند و مواد آن را در ظرف مخصوص به نام گاشک (Gashak) می ریختند و در کنار برزه یا داخل تنور می گذاشتند.
نان و مهوه نیز از غذاهای اصلی روزی بود که که نان درست می کردند. نان های این منطقه بیشتر در تونور (Tonoor) یا تنور یا روی برزه (Bareza) پخته می شد و بیشتر در گوشه آشپزخانه قرار داشت. برزه یکی از وسائل حرارت زای پخت نان بوده که بیشتر نان تیری(Tiri) شلیته (Shalite) و نان مهوه تکه (Mahvatake) را روی آن می پخته اند.
۱ – باله توه (Balatava) آردم گندم، آب با شیر، تخم مرغ، هل (hil) را چونه و مقداری زعفران را مخلوط می کنند و خمیر شلی را درست کرده و برای چند ساعت نگه می دارند، سپس با هوگردن (Howgarden) یا ملاقه ای روی توه (Tava)
می ریزند. یک طرفش که پخته شد آن را بر می گردانند تا طرف دیگرش هم پخته شود. کمی کنجد روی خمیر می ریزند در نوع خاصی از این نان هنگامی که یک روی آن در حالت پختن است تخم مرغ روی آن می مالند و کنجد روی آن می پاشند. سپس مقداری مهوه روی آن ریخته و روغن هم به آن اضافه می کنند. این نان بهترین نان منطقه است و چون گران تمام می شود تمام افراد نمی توانند از آن استفاده کنند. برای مراسم جشن و مهمانی نیز از این نان استفاده می کنند.
۲ – شلیته(Shalita) مواد این نان مانند باله توه است با این تفاوت که خمیر آن را سفت درست می کنند و در روغن سرخ می کنند. شلیته را با مهوه استفاده می کنند و یا با شیره خرما
۳ – نی نته (Ninane) خمیر را روی تاوه باز می کنند تا نیم پز شود. سپس روی آن تخم مرغ
می مالند و مقداری بابونه روی آن می ریزند، برخی روی آن مهوه
می ریزند. سپس آن را چرب و روی آن خمیر دیگری می گذارند و دو طرف آن را برشته می کنند.
۴ – مهوتکه (Mahvatake) خمیر نان را روی تاوه پهن
می کنند و روی آن مهوه و روغن می مالند سپس با نوک انگشتان روی آن می کشند و نان مانند گل و بته قرمز می شود.
۵ – نون لحم (Non lahm) اولین خمیر را روی برزه می گذارند. سپس آن را بر
می گردانند و خمیر دیگری روی آن می گذارند. همین طور چندبار خمیر را بر می گردانند و روی آن خمیر می گذارند تا مقدارشان زیاد شود. سپس نان را چهارتا می کنند. این نان نرم و نسبتاً خمیر است.
۶ – سلو (Seloo) اولین و دومین خمیر را روی برزه می پزند. سپس آنها را بر می دارند وقتی خمیر سوم پخته شد دو تا نان دیگر هم روی آن می گذارند و آنها را چهار تا می کنند از این نان در غذائی به نام پولاوه (Polave) استفاده می کنند این خوراک با پیاز داغ و چای شیرین به عنوان صبحانه می خورند.
فطیر، گپوک، نون هوشک دسته ای، کماج، آگونه، گپوک، خمیر شری، کلوچه نمکی، نون دارتشه، باته، چوده، شکر شوتو، هابانه، کاکاله، اجینه و غیره
برگرفته از کتاب خوراک و فرهنگ به قلم مرحوم محمدشریف کمالی
دیدگاه بگذارید