پیوند ناگسستنی مردم لار و اوز
نوشته مهندس حسن هوشمند
قسمت دوم
از وقایع دیگری که می توان از آن به عنوان سندی معتبر از اتحاد و یکپارچگی و به خصوص احترام و اعتماد مردم اوز نام برد به دوره زعامت حضرت آیت اله سید علی اصغر مربوط می شود. در سال ۱۳۲۵ شمسی نزاعی بین اهالی محترم گراش و اوز در مورد زمین های زراعی موسوم به «بن عماد» رخ می دهد، معمولا در همه نقاط کشور به خصوص در نواحی جنوب نزاع بر سر زمین زراعی یکی از مشکل ترین و در عین حال خطرناک ترین مشاجرات محسوب می شود. بسیار اتفاق می افتد که دو برادر بر روی هم تیغ می کشند و عمو و عموزاده بر سر اختلاف در مورد محل یک جوی آب که کمی این سو تر یا آن سوتر باشد همدیگر را به قتل می رسانند.
این اختلاف زمانی شکل جدی و غیرقابل حل به خود می گیرد که طرفین از دو روستا یا دو شهر باشند. در چنین مواقعی دامنه اختلاف گسترده شده و اشخاص زیادی که هیچ ارتباطی با موضوع ندارند آتش بیار معرکه شده و دامنه نزاع را گسترش می دهند.
اما اختلاف اراضی «بن عماد» اختلاف دو طایفه، دو روستا یا دو شهر نبود. این موضوع می توانست به کینه ساکنان دو منطقه شیعه و سنی نشین مبدل گردد و بیگناهان زیادی را به درگیری بکشاند. اما درایت و هوشمندی حضرت آیت اله سید علی اصغر و به خصوص حسن نیت مردم اوز و گراش موجب گردید تا طرفین حکمیت آن مرد را بپذیرند و از یک فاجعه جلوگیری کنند. از این جهت می گویم حسن نیت مردم اوز و گراش زیرا آن مردان فرهیخته به خصوص مردم شهر اوز خیلی راحت می توانستند حکمیت را قبول نکرده و به آن معترض شوند. این اعتراض در آن برهه زمانی می توانست مورد قبول دادگستری زمان شاه قرار بگیرد اما خوشبختانه ریشه اعتماد و اتحاد و برادری بین مردم شیعه و سنی در لارستان به حدی عمیق بود که هیچ عاملی نتوانست بر آن خلل وارد سازد.
در زمان زعامت حضرت آیت اله العظمی سید عبدالعلی آیت اللهی پیوند معنوی بین مردم اوز و سایر نقاط شیعه نشین به اوج خود رسید و این پیوند یک امر دو سویه بود. مردم اوز نسبت به حضرت آیت الهی احترام خاصی قائل بودند و آن مرد بزرگ را معتمدی مطمئن و مدافعی به حق می شناختند. علمای شهر اوز، نویسندگان، شاعران، روزنامه نگاران و صاحبان قلم، تجار و صاحبان حرف و مشاغل بدون ذره ای تردید از آن عالم وارسته به نیکی یاد می کردند و از این سو حضرت آیت الهی نیز به حق در نقش مهمی که از آن به عمود خیمه وحدت یاد می شود تمام سعی خود را به کار می گرفتند تا در حق هیچدام از طرفین بی احترامی صورت نگیرد.
سال ها پیش شخصی در یکی از مجالس شهرهای همجوار به جامعه اهل سنت بی احترامی کرده بود، این اقدام تفرقه انگیز آن چنان دور از انتظار بود که همه مردم را ناراحت کرد و ممکن بود عواقب غم انگیزی را در پی داشته باشد. با این اوصاف فرهیختگان شهر اوز و مناطق کاریان، کوره و فیشور و سایر نقاط به جای اینکه فضا را ملتهب کرده و به اختلافات دامن بزنند به حضرت آیت الهی مراجعه کرده و درخواست نمودند و از این باب بسیار ناراحت بودند در همان جلسه نامه ای به محضر رهبر معظم انقلاب نوشته و پس از شرح موضوع استدعا کردند از سوی مقامات دینی به کسانی که در این منطقه سخنرانی می کنند تذکر داده شود از اهانت به برادران اهل سنت پرهیز کنند.
گویا متن نامه حضرت آیت الهی آن چنان پر محتوا و مستند بوده که موجبات خشنودی بزرگان مناطق تسنن نشین را فراهم کرده است. در زمان رحلت حضرت آیت الهی جامعه اهل سنت لارستان بیشترین و بهترین نماد اتحاد و همدلی را به نمایش گذاشته و در بیشترین شکل ممکن دوش به دوش برادران شیعه خود در اجرای مراسم تشییع و تدفین و بزرگداشت آن مرد بزرگ شرکت کردند و بدین طریق مراتب مودت و محبت خود را نشان دادند..
به راستی که که به تعبیر رهبر عظیم الشان انقلاب اسلامی وحدت این منطقه الگوست و باید در کل کشور و جهان از آن الگوبرداری نمایند. آنچه پیرامون برادری و اتحاد و احترام متقابل شیعه و سنی در این مقال آمد صرفا مجملی از یک مفصل است. شرح وقایع از اعتماد و همدلی رایج بین جامعه تسنن و تشیع در لارستان آن چنان گسترده و متنوع است که تالیف یک جلد کتاب را در این باب می طلبد.
لینک کوتاه:
دیدگاه بگذارید