کوتاه سخنی دلسوزانه تقدیم حامیان کمپ سگ ها

امیررضارضایی ؛ عضو مجمع فعالان زیست محیطی به شماره ۹۸۷۷۵…

باغ وحش ، در تعریف آن ، نشانیست  از راحتی، آزادگی و برخوردار از طبیعتی که  برای وحوش و حیوانات چنان محیا می شود که زندان، اسارت و در بند بودن به کمترین  معنای واقعی آن برسد..

اما باغ وحش در اکثر مناطق این کشور، به( زندان وحش) بیشتر شبیه است تا باغ وحش…

و اینک و در چندسال اخیر نوع دیگری از اسارت به نام کمپ  سگهای ولگرد ایجاد شده تا بتواند اسباب حمایت و نیز کنترل در ازدیادشان را فراهم کند..

دغدغه حامیان این حیوانات و نیز  زحمات پزشک حیوانات شهرمان، قابل تقدیر، سپاس و  ارزش است،  ولی آیا بنای چنین کمپی در گرمای سوزان و محصور شده در بین تورهای  آهنی و در کنار سایت زباله یک شهر، زندانی زجرآور برای این حیوانات محسوب نمی شود؟

آیا به اهداف تاسیس و ایجاد این کمپ که همانا  کنترل این سگها و کم شدنشان در محیط شهری بوده است ،رسیده ایم؟ بی شک با یک بازدید میدانی از سطح شهر ،جواب منفی خواهد بود و عدم امنیت شهروندان، و پاره کردن کیسه های زباله و آلوده کردن محیط شهری ، بهای سنگینی است که قابل قیاس با این روش حمایت نیست…

نگارنده بر حسب عضویت در کمیته مردمی پسماند شهرداری اوز ، در مورخه ۱۳۹۹/۵/۳۰ طی  بازدیدی که با همراهی همکارانمان از سایت زباله در کنار این کمپ داشتیم،آنچه به چشم دیدیم ،

آهی بود که از نهاد همه ما برخواست..

بوی تعفن برخواسته از این کمپ،

مرگ چند قلاده در این روز  که بی تردید ناشی از یک بیماری بوده ،

همجواری با سایت زباله،

و وضعیت اسفبار محیط درونی این کمپ،

تنها‌گوشه ای از یک فاجعه و یک اتفاق ناگوار است که ممکن است هر لحظه دچار آن شویم…

از منظر دیگر شکست اهداف این کمپ در کنترل سگهای ولگردی که در شهر روز به روز به آنها اضافه می شود زنگ خطریست که تنها شاید بروز یک بیماری  هاری و حمله ناگهانی به شهروندان بتواند  ما را بیدار کند که پی ببریم: این کمپ نه تنها به اهداف خود نرسیده بلکه محیط زجرآوری برای این سگها محیا کرده است ..

مباد آن روزی آید که خسارتی جبران ناپذیر متوجه شهروندی از این شهر شود و آنگاست که خسارت جبران ناپذیرش، سبب محکوم کردن ارگان مسوول و  همدیگر شویم…