۲۱ اسفند سالروز درگذشت نظامی گنجوی
( زاده سال ۵۳۵ ق — درگذشته ۲۱ اسفند ۵۷۸ ش = ۶۱۲ ق ) شاعر
نظامی گنجوی “ابومحمد الیاس” شاعری داستانسرا و استاد سرایش مثنوی داستانی بود.
لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، هفت پیکر و اسکندرنامه از جمله آثار این شاعر نامدار ایرانی است. وی که شهرت از شهر گنجه قفقاز برده، مردی گوشهگیر بود که امیران زمان خود را مدح نگفت. نظامی مدح گفتن شاهان، امیران و مقامات وقت را دروغگویی و چاپلوسی و نوعی گناه میدانست. او در این زمینه گفته است:
چو نتوان راستی را درج کردن
دروغی را چه باید خرج کردن
این شعر گنجوی که به انگلیسی و زبانهای اروپایی دیگر ترجمه شده در مقدمه کتابهای درسی «خبرنویسی» درج شده و با استناد به آن به کسانی که بعدا «خبرنویس» میشوند گوشزد می شود که اگر نتوانند حقیقت یک رویداد را بنویسند، بهتر است که از آن بگذرند تا مطلب نادرست و ناقص بنویسند و بخورد مخاطب دهند. مخاطب خریدار خبر است و نباید به او کم فروشی و بنجل فروشی کرد.
نظامی از زادگاهش، جز یک سفر به تبریز خارج نشد. داستانهای دوران ساسانیان، زمینه ساز نظامی در تنظیم خسرو و شیرین و هفت پیکر “بهرام نامه” بودهاند.
در مورد زادگاه نظامى، سند دقیقى در دست نیست. برخى از منابع زادگاهش را تفرش یا فراهان دانستهاند، ولى چون در گنجه زیسته به گنجوى شهرت یافته است.
این سروده زیبا از اوست:
همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد
مینگیز فتنه میفروز کین
خرابی میاور در ایران زمین
تو را ملکی آسوده بی داغ و رنج
مکن ناسپاسی در آن مال و گنج
لینک کوتاه:
دیدگاه بگذارید