لطفا شما ما را درک کنید
وقتی صفحه نیمکت را باز می کنی معمولا مطالبی را می بینی که دغدغه نیمکتی ها ونوجوانان است.گلایه وشکوه هایی می بینی که چرا والدین به کودکان بها نمی دهند؟؟چرا بزرگترهابرای آنان وافکارشان ارزش قائل نمی شوند؟؟چرابه آنان اختیار عمل نمی دهند؟؟چرا می خواهند نوجوانان را نصیحت کنند؟؟چراآنان را درک نمی کنند؟؟ و…………
راستش را بخواهیدما می دانیم شرایط کنونی دنیارا به دهکده کوچک شیشه ای ودنیای اطلاعات تبدیل کرده است.امکانات ووسایل وشرایطی که فراهم شده بسیار متنوع است.کامپیوتر و وسایل جانبی آن ازجمله: اینترنت، فلش مموری، انواع سی دی ها، بازی های رایانه ای و…. از یک سو، تلفن همراه، بلوتوث، پیامک، مموری های، تلویزیون و
کانال های مختلف ماهوارهای و…از سوی دیگرشماراتحت تاثیر قرار داده. مامی دانیم دنیا شما با دنیای ما تفاوت دارد.ما می دانیم اگر شماجسمتان درمنزل است افکارتان جاهای دیگر پرواز می کند . ما می دانیم اگر شما درکلاس حضوردارید افکارتان برکلاس،درس ومعلم متمرکز نیست.
ما خودمان هم دچارتعارض شده ایم.اگربه دلیل پیشگیری از تاثیر منفی امکانات آن ها را فراهم نکنیم شمارا از نیازهای امروزی محروم کرده ایم ودرآن شرایط نباید انتظارپیشرفت و به روز بودن شماراداشته باشیم ضمن آن که این تاثیر الزاما از امکانات اختصاصی هر فرد نیست بازتاب تاثیرآن درجامعه،خیابان، مدارس،همکلاسی ها،دوستان و…راکه
نمی توان نادیده گرفت.اگر هم تامین کنیم این امکانات وتنوع آن ها تمرکز شمارارازبین برده وشمارابه دنیای ساختگی دیگری می برند.
اصلا نه می توانیم ونه می خواهیم دوران نوجوانی خودرابا دوران شما مقایسه کنیم چون مشکلی را حل نمی کند.نمی خواهیم شمارا نصیحت کنیم چون نه تنها به آن اعتقاد نداریم بلکه فکر می کنیم نتیجه معکوس خواهدداشت.نمی خواهیم درهمه امورشخصی شما دخالت کنیم زیرا می دانیم شماباید استقلال داشته باشید.اماانتظارداریم همان گونه که شما می خواهید ماشمارادرک کنیم شما هم کمی مارادرک کنید. ماخواسته زیادی نداریم چون
می دانیم نوجوانان وجوانان شرایط سنی اشان اقتضا می کند که بیشتر خواسته ومطالبات داشته باشند تا برآوردن خواسته وانتظار .باورکنیدماشمارابرای خودتان وجامعه آینده می خواهیم.ما والدین
نمی خواهیم به پیشرفت شما افتخار کنیم وسرمان رابالا نگه داریم که فرزندان ما به اینجا رسیده اما می خواهیم برای شهرمان افتخار آفرینی کنید.مااگر از بسیاری ازخواسته های خود می گذریم وبا سیلی صورت خودراسرخ نگه می داریم تا شما احساس راحتی وآسایش کنید انتظارداریم درعلم آموزی ودرس وتحصیل بهتر ازاین که هستید باشید. به آینده خودتان وجامعه می اندیشیم ومی خواهیم آینده نه تنها سربار جامعه نباشید بلکه دست سایر افراد را بگیرید وآن ها رابالا بکشید.
آیا شما فکر می کنیداین خواسته زیادی است؟؟شاید ما نتوانسته ایم شمارادرک کنیم. شما که امروزی هستید لطفا مارادرک کنیدوبا تمرکز بیشتربر علم آموزی وآمادگی رقابت سراسری درآزمون های علمی وکنکور به خودتان،جامعه وماکمک کنید.مطمئن باشید پشیمان نخواهیدشد. ابراهیم احمدی:عضو هیات امنای دانشگاه آ زاداسلامی مرکز اوز
لینک کوتاه:
دیدگاه بگذارید