۲۱ شهریور روز ملی سینما و در ششمین سال ورود سینما به اوز گرامی باد
سینما واژه ای است که بلافاصله با شنیدن آن نام فیلم های گوناگون به ذهنمان می آید و از سوی دیگر عنوان«هنر» در ذهنمان تداعی می شود.
صنعت سینما پس از ۱۵ ماه تلاش بی وقفه و کمک موثر بهزاد مریدی، مدیرکل وقت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس و همراهی جمشید جعفرپور، نماینده وقت مردم در مجلس شورای اسلامی، به اوز آورده شد.
در تاریخ ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۶ با نمایش فیلم «دختر عمو و پسر عمو» و با استقرار در تالار فردوسی، خیریه شیخ عبدالقادر فقیهی، بانی و رئیس هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی دفتر دبی، کار خود را آغاز کرد.
سینمای اوز بعضا هر روز و روزی چند بار نمایش فیلم داشت، اما شیوع بیماری کرونا آن را به تعطیلی کشانید و اینک و در سال ششم فعالیت سرور آن نیاز به روز رسانی دارد که به خاطر تامین نشدن حدود ۶۵ میلیون تومان برای پرداخت به شرکت درخواست کننده، اقدامی صورت نگرفته است ولی تلاش همچنان ادامه دارد.
با امید به این که این پول تامین و هرچه زودتر فعالیت سینما فردوسی اوز از سرگرفته شود، در ادامه توجه خوانندگان به تاریخچه سینما به قلم مهسا مقدم فر نویسنده هنری از پایگاه خبری روبان جلب می شود:
شاید اولین چیزی که بعد از آمدن اسم سنیما به ذهنمان می آید همین فیلم های یکی در میان دیدنی و ندیدنی است، بعد از فیلم احتمالا واژه ی هنر گوشه ی ذهنمان نقش میبندد و غرق می شویم در هنری که روی پرده می رود و چقدر ساده نگاهش میکنیم و نظر میدهیم و نقدش هم میکنیم!
دوباره فکر میکنم به وازه ی سینما، میبینم که اون کناره ها گروه گروه بازیگر که غرق شهرتند و دین دارند به این سینما ها، دین دارند به هنر ایران! شاید هر کسی با شنیدن واژه ی سینما یک چیزی در ذهنش نقش ببندد، یک سینمای قدیمی خاطره انگیز، یک فیلم فوق العاده ی نوستالوژی یا شاید هم افتخارات ملی مثل اصغر فهرادی، شهاب حسینی یا همین نوید محمدی عزیز که اخیرا جایزه ای گرفت. در هر حال سنیما پر است از انواع هنر ها، هنر خوب دیدن، خوب شنیدن، خوب گفتن، نقش گرفتن، غرق نقش شدن! سینما پر است از جای دیگران زندگی کردن و تجربه کردن، بزرگی میگفت اگر میخواهید خوب زندگی کنید باید هزاران سال زندگی کنید، قطعا نمیتوانید هزاران سال زندگی کنید مگر با دیدن و خواند زندگی دیگران، جالب است امروز که به سینما فکر کردم یادم آمد که چقدر جای دیگران زندگی کرده ایم در این سکانس ها، چقدر جایشان تصمیم گرفتیم یا چقدر گفتیم اگر من بودم چنین نمیکردم، چقدر تجربه های جدیدی کسب کردیم از این سینما.
سینما با اینهمه فراز و نشیب و هنر و تجربه حق دارد یک روز را هم به نام خود داشته باشد، امروز همین روز است. امروز روز سینماست! شمایی هم که گهگاهی به سینما می روید و از فیلم هایش لذت می برید بد نیست اطلاعاتی از تاریخچه ی این روز و دلیل نانگذاری اش بدانید، همراه روبان باشید.
نامگذاری روز سینما
در سال ۱۳۷۹ در چهارمین جشن بزرگ سینمای ایران و همزمان با بزرگداشت صدمین سال ورود سینما به ایران بود که ۲۱ شهریور ماه به عنوان «روز ملی سینما» شناخته شد و هر سال جشن خانه سینما در این روز برگزار می شود و ۲۱ شهریور ماه به عنوان روزی نمادین وارد تقویم شد.
تاریخچه ورود سینما به ایران
مظفرالدینشاه در فروردین سال ۱۲۷۹ از تهران به مقصد اروپا حرکت کرد. در این سفر بود که با سینما آشنا شد. در سفرنامه مبارکه مظفرالدینشاه آمده است که شاه روز یکشنبه هفدهم تیر ۱۲۷۹ به اتفاق میرزا ابراهیم خان عکاسباشى به تماشاى دستگاه سینموفتوگراف و لانترن ماژیک رفته است. این حادثه پنج سال پس از رواج اختراع برادران لومیر در پاریس رخ داد؛ (شاه این دوربین را اشتباهاً سینموفتوگراف مىنامید.)
در هفته بعد، مظفرالدینشاه مجدداً به دیوار سینما رفت. حدود یک ماه پس از اولین دیدار مظفرالدینشاه با سینما، در سهشنبه ۲۳ مرداد ۱۲۷۹ در شهر اوستاند در ساحل دریا در بلژیک، جشن روز عید گل برگزار شد و میرزا ابراهیمخان عکاسباشى مشغول عکس سینموفتوگرافاندازى از شاه شد. به این ترتیب بانى ورود نخستین دوربین فیلمبردارى و نمایش فیلم، مظفرالدینشاه است و نخستین فیلمبردار ایرانى نیز ابراهیم خان عکاسباشى محسوب مىشود.
لینک کوتاه:
دیدگاه بگذارید