زن خودشیفته به قلم تحلیلگر و نویسنده اجتماعی از لارستان

نادره جعفریان*: چند وقت پیش در جمعی با گلناز آشنا شدم. اعتماد به نفس او، کلام گویا و ظاهر زیبایش من را تحت تاثیر قرار داد. او را بهترین می دیدم و دوست داشتم از حضورش استفاده ببرم ولی متاسفانه به مرور زمان متوجه شدم این فقط ظاهر قضیه است.

رفتارهای او همه اطرافیان را خسته می کرد.

او رقابت عجیبی با همه داشت و دوست داشت همیشه مرکز توجه اطرافیان باشد. عاشقانه فرزندانش را دوست داشت ولی به وضوح نشان می داد که به جوانی دخترش حسادت می کند.

با وسواس عجیبی به ظاهر خود می رسید. آرایش و استفاده از جواهرات نشان از این داشت که می خواست مورد تایید دیگران باشد.

گفتم که خوش سر و زبان بود همه را گرد خود جمع می کرد ولی گاه پا را فراتر می گذاشت و زبان به تمسخر اطرافیان می گشود.

روزی همسرش را دیدم.

او به شدت سرخورده و بحران مالی در زندگیش به اوج رسیده بود. زن زیاده طلب بود.

رفتار گلناز غیرقابل تحمل شده بود. با خودم گفتم شاید راهی برای بهبود دوستی وجود داشته باشد. با او به گفتگو نشستم ولی دیدم به هیچ عنوان صادق و انتقاد پذیر نیست، حرف هیچ کس را قبول نداشت، اگر کسی با او وارد رابطه دوستی می شد باید خود را فراموش می کرد ، منطق درستی نداشت، اجازه همدلی نمی داد.

متاسفانه دوستی با او برایم ضرر و ناراحتی به دنبال آورد. درست است که گاهی به حرف هایم گوش می داد ولی از ضعف هایم سو استفاده می کرد تا در فرصتی مناسب علیه من استفاده کند.

برای دوستی هیچ ارزشی قائل نبود و گاهی بی احترامی می کرد. قابل معاشرت نبود . با همسرش تماس گرفتم و یاد آور شدم که گلناز بر خلاف ظاهر اعتماد به نفس پایین و خود کم بینی عمیقی دارد  شاید روان درمان مجربی بتواند به شما کمک کند ولی با توجه به اخلاقیات گلناز بهتر است اول خودت نزد تراپیست بروی تا بتوانی او را قانع کنی تا به او کمک شود.

*: تحلیلگرو نویسنده اجتماعی از لارستان
۱۷/آذر /۱۴۰۲